ATC (Armored Transport Carrier) klasy Tango, wyposażone w karabiny maszynowe kalibru 0.20 i 0.50 cala, wyrzutnię granatów Mk 19 oraz działko 20 mm, służyły pierwotnie do transportu piechoty rzecznej (Riverine Infantry) wzdłuż dróg wodnych Wietnamu. ATC mogło wziąść na pokład ponad 40 w pełni wyekwipowanych żołnierzy oraz pomieścić w ładowni transporter M113. Z czasem do użytku weszła wersja ATC(H), w której pojawił się pokład z lądowiskiem dla helikopterów. śmigłowce służyły przede wszystkim do ewakuacji rannych.

W BF:V załoga transportowca składa się z maksymalnie czterech osób: sternika, dwóch pasażerów obsługujących umieszczone w wieżyczkach karabiny maszynowe oraz strzelca zajmującego się 20 mm działkiem (oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, żeby na pokład zabrać większą ekipę) śmigłowce lądujące na pokładzie są z miejsca naprawiane, poza tym Tango służy za mobilny spawn point dla sił amerykańskich. Teoretycznie ATC przewozić może czołg lub transporter, tajemnicą pozostaje jednak sposób na otwarcie ładowni...

ATC klasy Tango występują wyłącznie na mapach Operation Game Warden oraz Operation Flaming Dart.

ACH 47A Armed/Armored Chinook odbył swój pierwszy lot pod koniec 1965 roku. Zbudowano jedynie cztery sztuki(!) tego szturmowego wariantu Chinooka, w 1968 roku w czynnej służbie pozostał już tylko jeden egzemplarz. Uzbrojenie śmigłowca było doprawdy imponujące: pięć karabinów M2 lub M60D (cztery w oknach, jeden na rampie załadowczej), dwa działka M24A1 i dwa M18 w zasobnikach lub dwie wyrzutnie rakiet 2,75 cala oraz umieszczony na dziobie 40 mm granatnik. Jednak Chinooki okazały się być dużo bardziej wartościowe jako śmigłowce transportowe. Szturmową wersję CH-47 ostatecznie zastąpiły AH-1G Cobra.

W porównaniu z pozostałymi śmigłowcami Chinook jest wyjątkowo toporny w prowadzeniu, ale za to lepiej opancerzony. Załoga helikoptera liczy sobie sześć osób: pilota (obsługuje dwa przednie działka oraz podnośnik), strzelca (wystrzeliwuje rakiety niekierowane oraz granaty) oraz czterech pasażerów (dwóch z nich obsługiwać może M60 zamontowane w oknach). Jeden z pasażerów może dodatkowo ostrzeliwywać z rampy. Chinook umożliwia przenoszenie podczepionych pojazdów oraz skrzyni-spawn pointów.

ACH 47 występuje na mapach: Operation Flaming Dart, Ia Drang Valley i Operation Irving.

A-7 Corsair II powstał na zamówienie US Navy, poszukującej jednomiejscowego, poddźwiękowego samolotu szturmowego, który byłby zdolny przenosić szeroką gamę uzbrojenia. "Korsarz" (ze względu na wygląd określany niekiedy skrótem SLUF: Short Little Ugly Fella) rozpoczął swoją wietnamską karierę w grudniu 1967 roku. Szybko okazał się najbardziej wartościowym samolotem bliskiego wsparcia US Navy. Podstawą sukcesu A-7 była jego wszechstronność: samolot ten zamiast sprawdzać się znakomicie w misjach jednego typu, sprawdzał się całkiem nieźle w różnorodnych rolach.

W BF:V A-7 wyposażony jest w jeden wariant uzbrojenia: szybkostrzelne działko (800 pocisków) oraz bomby (sztuk 30), które dobrze sprawdzają się przeciwko opancerzonym celom naziemnym. Zwrotność samolotu pozostawia jednak sporo do życzenia - w walce manewrowej "Korsarz" zdecydowanie przegrywa z myśliwcami NVA.

A-7 znajdują się na mapach: Operation Flaming Dart, Operation Hastings i Siege of Khe Sahn.

UH-1 w wersji gunship był odpowiedzią na znaczną liczbę zestrzeleń nieuzbrojonych UH-1A. Trudno powiedzieć, z którym jego wariantem mamy do czynienia w BF:V - prawdopodobnie jest to UH-1C, który został wprowadzony do służby w 1965 roku. śmigłowiec ten pełnił w konflikcie wietnamskim rozmaite funkcje, stanowiąc przede wszystkim wsparcie bojowe dla jednostek naziemnych. Zamontowane w UH-1 uzbrojenie znacznie ograniczało jego możliwości udźwigu, co wykluczało możliwość zastosowania śmigłowca w transporcie piechoty (podczepienie czołgu można zatem między bajki włożyć).

W BF:V Huey Gunship jest śmigłowcem dwuosobowym: pilot obsługuje wyrzutnię rakiet niekierowanych (wystrzeliwane są dwa pociski - jeden po drugim, potem trwa przeładowanie) oraz podnośnik, strzelec może prowadzić ostrzał z działka oraz, na krótki dystans, z granatnika zamontowanego na dziobie. Warte odnotowania jest, że w przeciwieństwie do pocisków czołgowych, rakiety niekierowane mają całkiem znaczący splash damage. Jeżeli dodamy do tego porządne opancerzenie, a za sterami posadzimy dobrego pilota, możemy faktycznie spodziewać się death from above.

Huey Gunship występuje na mapach: Operation Game Warden, Ia Drang Valley, Operation Hastings i Fall of Lang Vie.

"Huey" (czyli Bell UH-1 Iroquois) to najpowszechniej używany na świecie śmigłowiec wojskowy. W Wietnamie zadebiutował w 1963 roku - w trakcie wojny wykorzystano ponad 5.000 sztuk tych maszyn. Z czasem transportujące piechotę Huey'e (zwane też "Slicks") zaczęto uzbrajać w kaemy M60 lub M213 montowane w drzwiach, co wydatnie przyczyniło się do zmniejszenia strat. Do chwili obecnej wyprodukowano ok. 16.000 egzemplarzy różnych wersji UH-1.

W BF:V do Huey'a wejść może pięciu graczy: pilot (obsługuje też podnośnik), dwóch strzelców prowadzących ogień z zamontowanych w drzwiach M60 oraz dwóch pasażerów, którzy mogą korzystać ze swojej broni ręcznej. Zdobycie flagi zajmuje takiej ekipie tylko chwilkę.

Transportowe UH-1 występują na mapach: Operation Game Warden, Ia Drang Valley, Operation Hastings i Fall of Lang Vie.

M110A2 to samobieżna haubica o kalibrze 203 mm i zasięgu blisko 17000 m obsługiwana przez pięciu altylerzystów. Na wyposażeniu US Army pojawiła się w 1963 roku. Pierwotnym zastosowaniem haubic serii M110 miało być zwalczanie celów taktycznych pociskami jądrowymi(!), ale w BF:V wystrzeliwuje zapewne pociski odłamkowo-burzące. Z ciekawostek: haubica M110 na ekranach kin debiutowała w roku 1991 w filmie "Godzilla vs King Ghidorah".

W grze M110 obsługują kierowca i strzelec. Haubica porusza się ze średnią prędkością, przenosi 30 pocisków, opancerzeniem odpowiada M113, ma też podobną wadę - zarówno kierowca, jak i strzelec są odsłonięci. Siła rażenia jest faktycznie niezła, ale obszar objęty eksplozją powinien być zdecydowanie większy. M110 pozwala oczywiście ostrzeliwać cele, które zostały uprzednio namierzone przez naszych żołnierzy.

M110A2 znajdują się na mapach: Operation Albany, Quang Tri 1972, Siege of Khe Sahn, Ho Chi Minh Trial i Cambodian Incursion.

Produkcja seryjna M113 ruszyła w 1960 roku i do chwili obecnej wyprodukowano ponad 85 tysięcy egzemplarzy różnych wersji tego APC (Armored Personnel Carrier). Co więcej, przewiduje się, że transporter ten będzie eksploatowany jeszcze przez ok. 20 lat. M113 jest pojazdem pływającym, oprócz kierowcy i dowódcy, przewozić może do 11 żołnierzy w przedziale desantowym. Głównym uzbrojeniem pojazdu jest karabin maszynowy Browning M2-HB (kal. 12,7 mm).

W BF:V M113 spotyka się bardzo często. Obok kierowcy i strzelca, pojazd ten zabiera jeszcze czterech pasażerów, którzy w przedziale desantowym automatycznie uzupełniają amunicję i leczą rany. Pancerz jest stosunkowo słaby i bardzo podatny na eksplozje granatów. Sporymi minusami są także częściowo odsłonięte stanowiska kierowcy i strzelca - seria z RPD może szybko unieszkodliwić obydwu. Na plus można zaliczyć fakt, że M113 jest w stanie pokonywać obszary wodne.

M113 spotkamy na mapach: Operation Game Warden, Ia Drang Valley, Operation Albany, Operation Hastings, Siege of Khe Sahn, obydwa Hue i Quang Tri, Ho Chi Minh Trail i Cambodian Incursion.

Projekt M151 (lub MUTT: Military Utility Tactical Truck) powstał już w latach 50., w 1960 roku rozpoczęto produkcję seryjną w zakładach Forda. Nowy pojazd zastąpił używanego od dawna w US Army Willysa. MUTT waży ćwierć tony, posiada napęd na cztery koła i dość prostą konstrukcję. Budowany w wielu wersjach (sanitarna, radiooperacyjna, do holowania zestawu rakietowego itp.), w grze występuje wyposażony w działo przeciwpancerne kal. 106 mm (wersja M151A1C). Na początku lat 80. MUTTa zaczął zastępować HUMMER.

W BF:V MUTT mieści trzy osoby: kierowcę, pasażera (może strzelać z broni ręcznej) oraz strzelca obsługującego działo. Działo nieźle sobie radzi z celami opancerzonymi, szkoda tylko, że sam M151 nie jest opancerzony wcale. MUTT jest szybszy od swojego północnowietnamskiego odpowiednika, UAZa 469. Z racji tego, że w BF:V komenda "get in!" gdzieś znikła, radzę posługiwać się klaksonem, aby zachęcić potencjalnych pasażerów do podróży.

M151 MUTT jest dostępny w następujących misjach: Operation Game Warden, Operation Flaming Dart, Operation Albany, Operation Irving, Siege of Khe Sahn, Fall of Lang Vie, obydwa Hue i Quang Tri, Ho Chi Minh Trail i Cambodian Incursion.

Najcięższy z czołgów wykorzystywanych w konflikcie wietnamskim. Przy projektowaniu M48 uwzględniono zagrożenie ze strony radzieckiego T-54 i nowy czołg wyposażono w solidną armatę kal. 90 mm. Do zwalczania "siły żywej" przewidziano sprzężony k.m. kal. 7.62 mm oraz zamontowany na wieży Browning M2-HB (0.5 cala). W 1952 roku pierwszy egzemplarz ochrzcił syn generała Pattona. M48 był czołgiem przygotowanym do walki z radzieckimi wozami bojowymi w Europie - w Wietnamie wyrafinowany system kontroli ognia okazywał się nieprzydatny ze względu na ograniczoną widoczność, dlatego też często wysyłano na zewnątrz strzelca z M16 czy M79. Ze względu na spore zagrożenie ostrzałem z RPG, M48A3 wysłane do Wietnamu były z czasem wyposażane w tzw. Pierced Steel Plank - siatkę, na której umieszczano zbędne elementy gąsienic. W zetknięciu z nią nadlatujące pociski z RPG eksplodowały zanim dosięgły właściwego pancerza.

Takiej siatki niestety w BF:V nie uświadczymy. Dwa strzały z RPG/LAWa oddane w rufę Pattona, wykluczają go z walki (lub cztery granaty pod spód). Jak w przypadku pozostałych czołgów: kierowca prowadzi pojazd i strzela z działa głównego oraz kaemu 7.62 mm, strzelec obsługuje kaem na wieżyczce. W sieci można spotkać informacje, jakoby Patton mógł pokonywać obszary wodne. Otóż nie może.

M48 znajdziemy na mapach miejskich: dwa razy Hue, dwa razy Quang Tri.

PBR (Patrol Boat, Riverine) były podstawą operacji US Navy przeprowadzanych na rzekach Wietnamu. Konstrukcja nie była zbyt skomplikowana: kadłub wykonano z włókna szklanego, łódź napędzały dwa potężne silniki diesla (maks. prędkość: 25.7 węzła), na dziobie zamontowano podwójny kaem kal. 0.50 cala, na rufie pojedynczy, zaś pośrodku kadłuba znajdowało się jeszcze M60 i granatnik kal. 40 mm. PBR MK II miało wzmocniony dziób, chroniący konstrukcję łodzi przed skutkami zderzenia ze złomem zalegającym na dnie wietnamskich rzek. Łódź zabierała na pokład cztery osoby, na patrole rzeczne wypływały zwykle dwie łodzie. W konflikcie wietnamskim wykorzystano łącznie ok. 250 PBR.

W BF:V łódź patrolową PBR obsługują trzy osoby: sternik, strzelec dziobowy (podwójny kaem 0.50 cala) oraz strzelec na rufie (M60 na trójnogu). PBR porusza się z dużą prędkością i w wielu sytuacjach desant rzeczny może zaskoczyć żołnierzy NVA skoncentrowanych na walce z nadlatującymi śmigłowcami. Wadą łodzi patrolowej jest pancerz nieodporny na ostrzał z wielokalibrowych kaemów (np. z RPD).

PBR pojawiają się na mapach: Operation Game Warden, Operation Flaming Dart, Operation Hastings i Opeation Irving.

F-4 Phantom II jest dwumiejscowym myśliwcem wielozadaniowym o dużym promieniu działania, przeznaczonym do działań w trudnych warunkach pogodowych, także jako samolot szturmowy i rozpoznawczy. Phantom II wszedł do służby w 1961 roku, w latach 1958-1978 zbudowano łącznie 5057 egzemplarzy. W trakcie konfliktu wietnamskiego korzystano z szeregu rozmaitych wersji (od C po J), jednak o klasie samolotu najlepiej świadczy współczynnik zestrzeleń - na jednego strąconego Phantoma przypadały trzy MiGi.

F-4 w wersji BF:V jest samolotem jednoosobowym, przenosi 12 pocisków powietrze-powietrze naprowadzanych termicznie oraz 3 bomb z napalmem. Jednak brak działka sprawia, że w ostrej walce manewrowej Phantom się raczej nie sprawdza - pociski heat-seeking wydają się być za to niezastąpione w strącaniu helikopterów przeciwnika. Napalm raczej rozczarowuje - rozprzestrzenia się powoli, nie czyni większej krzywdy pojazdom opancerzonym, a schronić się przed nim można w pierwszej napotkanej chatce z bambusa.

Phantomy znajdują się na mapach: Operation Flaming Dart, Ia Drang Valley, Operation Irving i Siege of Khe Sahn.

Amerykańskie śmigłowce wykorzystywane w pierwszych latach konfliktu wietnamskiego okazały się powolne i niezbyt zwrotne, co narażało je na ogień nieprzyjaciela. Armia potrzebowała szybkiego i zwinnego helikoptera szturmowego, i tym wymogom sprostał projekt AH-1 (prototyp oblatany w 1963 roku). Ciekawostką jest szerokość kadłuba Cobry - niecały metr! - pilota-strzelca ulokowano za fotelem głównego pilota. W 1967 roku AH-1 pojawiły się w Wietnamie - eskortowały śmigłowce transportowe, zapewniały wsparcie ogniowe dla jednostek naziemnych, uczestniczyły w operacjach search & rescue. Ówczesne uzbrojenie Cobry wyglądało następująco: wielolufowe działko kal. 7.62 mm i granatnik kal. 40 mm w wieżyczce na dziobie oraz cztery węzły na zasobniki z rakietami niekierowanymi (76 sztuk) lub działkami.

W BF:V Cobra posiada trzylufowe działko i pociski Sidewinder (heat seeking), które to bronie obsługuje pilot-strzelec, oraz zasobniki z rakietami niekierowanymi, które odpala pierwszy pilot. AH-1 jest najzwrotniejszym śmigłowcem w grze; w dodatku świetnie sprawdza się w walce z innymi helikopterami, jak również samolotami. Oczywiście pełnię możliwości osiąga wraz z pilotem-strzelcem na pokładzie.

M551A1 Sheridan wszedł na wyposażenie US Army w 1967 roku jako lekkoopancerzony, gąsienicowy pojazd rozpoznawczy. Zasłużenie cieszył się kiepską reputacją - działo M81 o kalibrze 152 mm zamontowano na lekkim aluminiowym kadłubie (jedynie wieżyczkę wykonano ze stali), co sprawiało, że po każdym wystrzale odrzut niemalże wyrywał Sheridana z miejsca. Aluminiowy pancerz nie chronił czteroosobowej załogi przed pociskami wystrzelonymi z ckm-ów, a podwozie było bardzo podatne na eksplozję min. Większość tych wad wynika z faktu, że Sheridan miał być czołgiem lekkim i mobilnym, przeznaczonym do transportu powietrznego (airdrop-capability), a przy tym o znacznej sile ognia. Produkcji zaprzestano już w 1970 roku.

W BF:V Sheridan jest czołgiem dwuosobowym: kierowca obsługuje działo główne i karabin maszynowy kalibru 7.62 mm, strzelec może prowadzić ogień z M240 umieszczonego na wieżyczce. Siła głównego 152-milimetrowego działa jest odczuwalna tylko przy bezpośrednich trafieniach, splash damage pocisku to żenada. Jeżeli chodzi o odporność, wystarczy powiedzieć, że trzy celnie rzucone granaty eliminują Sheridana z pola walki.

M-551A1 pojawiają się na mapach: Operation Flaming Dart, Ia Drang Valley, Operation Irving, Quang Tri 1972, Siege of Khe Sahn, Fall of Lang Vie i Cambodian Incursion.

W trakcie działań wojennych w Wietnamie, US Army poszukiwała lekkiego i zwrotnego śmigłowca zdolnego do współpracy ze szturmowymi AH-1 (w ramach tzw. "Pink Teams"). W odpowiedzi na zapotrzebowanie armii powstał OH-6A "Loach" (pierwszy lot w lutym 1963) - jego zadaniem był szybki przelot na niskim pułapie, wyszukanie celów i odwrócenie uwagi przeciwnika do momentu, w którym do akcji wkraczały Cobry. Kokpit OH-6 zapewniał załodze doskonałą widoczność, oprócz pilota i obserwatora wewnątrz mogło pomieścić się jeszcze czterech pasażerów. śmigłowiec ten często uzbrajano w dwa kaemy M27, sześciolufowe działko M134 lub 40mm granatnik M129. Współcześnie zastosowanie militarne znajduje też wariant szturmowy AH-6C "Little Bird" - mogliśmy podziwiać go w filmie "Blackhawk Down".

OH-6 (zwany także "Cayuse") pojawił się w grze wraz z patchem 1.1. Jest to zdecydowanie najzwrotniejszy śmigłowiec w grze, do tego prowadzi się go wyjątkowo łatwo. Pilot obsługuje dwa kaemy (400 nb.) i oznacza cel dla altylerii, współpasażer może korzystać ze swojej broni podręcznej (np. LAWa). Pewną niedogodnością jest brak bocznych osłon, co umożliwia przeciwnikowi trafienie załogi. A tak na marginesie - "loach" znaczy śliz, to podobno jakaś ryba...

BM21 to system rakietowy osadzony na ruchomej platformie w postaci ciężarówki Ural-375D. Z wyrzutni, na którą składa się czterdzieści tub, wystrzeliwane są 122-milimetrowe rakiety niekierowane. BM21 w dużych ilościach służyły we wszystkich armiach Układu Warszawskiego.

W grze BM21 jest obsługiwane przez maksymalnie dwie osoby: kierowcę oraz strzelca operującego wyrzutnią. Opancerzenie jest znikome i nie stanowi wyzwania dla M60, o czołgach nie wspominając; BM21 ma także niską odporność na kolizje. Do zalet należy duża ilość rakiet (40), możliwość pełnego obrotu wyrzutni w płaszczyznie poziomej i przyzwoity czas przeładowania, chociaż siła ognia mogłaby być większa (dwie rakiety na Sheridana). Wbrew zapowiedziom BM21 nie może holować armat M46.

BM21 występuje na mapach: Operation Flaming Dart, Operation Irving, Quang Tri 1972, Fall of Lang Vie i obydwu Hue.

Ośmiokołowy transporter opancerzony BTR 60 został wprowadzony do służby w 1963 roku. Projekt okazał się dobry, chociaż miał swoje minusy. Na wieżyczce montowano karabin maszynowy kaliber 12.7 milimetra. BTR mógł zabrać na pokład łącznie 14 osób (2+12). Kadłub przypominający kształtem łódź zapewniał pojazdowi niezłą prędkość w wodzie (do 10 km/h, M113 jest o połowę wolniejsze) i przyczyniał się do zwiększonej deflekcji pocisków. Z drugiej strony BTR 60 można było stosunkowo łatwo unieruchomić przestrzeliwując opony, w dodatku długi czas wsiadania i wysiadania pasażerów (tylko przez górne klapy!) sprawiał, że stawali się oni łatwym celem dla nieprzyjaciela.

W BF:V do BTR 60 wchodzi maksymalnie sześć osób (kierowca, strzelec i czterech pasażerów). Dwóch pasażerów może strzelać z broni ręcznej z wewnątrz pojazdu (miejsca 3 i 4), dwóch pozostałych siedzi cicho, leczy rany i uzupełnia amunicję (5 i 6). BTR jest szybszy od M113, ale odporność ma podobną. Strzelca chroni pancerz wieżyczki.

BTR 60 pojawia się aż na 10 mapach: Operation Game Warden, Operation Albany, Operation Hastings, Ho Chi Minh, Cambodian Incursion, obydwa Hue i obydwa Quang Tri.

M-46 to 130-milimetrowe holowane działo artyleryjskie produkcji radzieckiej, szeroko rozpowszechnione w krajach Trzeciego świata. Pocisk ważący 33 kg może być wystrzeliwany na odległość 27 km. Obsługą działa zajmuje się dziewięć osób (w grze wystarczy jedna).

M-46 tkwią nieruchomo na niektórych mapach i wbrew zapowiedziom transportować ich nie sposób. Czas przeładunku jest przyzwoity, podobnie jak uszkodzenia zadawane przez działo przy bezpośrednim trafieniu. Artylerzysta obsługujący M-46 może korzystać z namiarów podawanych dzięki lornetkom. Jest on jednak częściowo wystawiony na ostrzał nieprzyjaciela.

M-46 pojawiają się na mapach: Ia Drang Valley, Operation Albany, Operation Irving, Siege of Khe Sahn i Ho Chi Minh Trail.

Jest to prawdopodobnie Mi-8T (w kodzie NATO: HIP C) - bojowy wariant Mi-8 wyposażony w cztery wyrzutnie rakiet niekierowanych 57 mm. Szczerze mówiąc, Mi-8 w wersji "gunship" ma chyba największą siłę ognia ze wszystkich jednostek w BF:V (dwie salwy po dwie rakiety ładnie oczyszczają ostrzeliwany obszar). W śmigłowcu mieszczą się cztery osoby tj. pilot i trzech pasażerów. Mi-8 "Gunship" przypomina osiągami wersję transportową tzn. jest dość ociężały i reaguje ze sporym opóźnieniem. Poza tym jest równie paskudny.

Helikopter ten znajdziemy na mapach: Operation Game Warden, Operation Flaming Dart, Operation Hastings, Siege of Khe Sahn i Fall of Lang Vie.

Mi-8 odbył swój pierwszy lot w czerwcu 1961 roku. Jest to śmigłowiec jednowirnikowy wyposażony w pięciopłatowy wirnik i śmigło ogonowe. Jako helikopter wielozadaniowy, Mi-8 jest przeznaczony do transportu ładunków w komorze kabinowej lub na zawieszeniu zewnętrznym, przewozu pasażerów, żołnierzy i sprzętu wojskowego oraz wykonywania prac budowlano-montażowych. Mi-8 potrafi kontynuować lot nawet wówczas, gdy jeden z dwóch silników odmówi posłuszeństwa. Załogę stanowi dwóch pilotów oraz inżynier, prędkość maksymalna wynosi 250 km/h, a ciężar przenoszonych ładunków dochodzi do czterech ton.

Wersja transportowa Mi-8 w BF:V zabiera na pokład pilota i pięciu pasażerów, i nie jest uzbrojona. Dwóch pasażerów może ostrzeliwać się z rampy, korzystając z broni ręcznej. Najistotniejsze jest to, że Mi-8 stanowi zarazem mobilny spawn-point, co umożliwia desant dokładnie nad bazą wroga. Dość uciążliwy w prowadzeniu, potrafi czasem przechylić szalę zwycięstwa na właściwą stronę.

Mi-8 w wersji "cargo" pojawia się na mapach: Operation Game Warden i Fall of Lang Vie.

MiG-17, jednomiejscowy wielozadaniowy samolot bojowy, jest naddźwiękowym następcą MiGa-15. Pierwszy prototyp powstał już w 1950 roku - w trakcie oblatywania udało się przekroczyć prędkość dźwięku w locie poziomym. Do roku 1958 w ZSRR wyprodukowano ponad 6000 egzemplarzy tego samolotu. W trakcie konfliktu wietnamskiego MiG-17 był już samolotem uznanym za przestarzały, chociaż wśród północnowietnamskich pilotów cieszył się dużą renomą (latał nim as Wietnamu Północnego, pułkownik Tomb). MiG-17 uzbrojony był w trzy działka NR-23 kal. 23 mm, cztery zasobniki z rakietami niekierowanymi lub dwie 250-kilogramowe bomby.

W BF:V MiG-17 przenosi ok. 40 bomb (!) i 600 sztuk amunicji do działka, do tego jest bardzo zwrotny i szybki. Znakomicie radzi sobie w walce manewrowej z F-4 czy A-7; znacznie gorzej sprawują się jego działka w starciu ze śmigłowcami. MiG-17 może za jednym podejściem zrzucić cztery bomby (potem następuje przeładowanie), co czyni go także sporym zagrożeniem dla sił lądowych.

MiG-17 dostępny jest na mapach: Operation Flaming Dart, Operation Hastings i Siege of Khe Sahn.

MiG-21 stał się jednym z najbardziej rozpowszechnionych myśliwców lat 60. i 70. Służbę w armii radzieckiej rozpoczął w 1959 roku. Samoloty tego typu brały udział w większości konfliktów zbrojnych w latach 1960-1980. Prosta konstrukcja sprawiała, że MiG-21 mógł być produkowany w ogromnych ilościach (zbudowano ponad 10.000 sztuk) i był z łatwością modernizowany, a w dodatku tani w utrzymaniu. Wyposażony był w dwulufowe działko kal. 23 mm oraz pięć węzłów na uzbrojenie (do 2.000 kg).

MiGi-21 pojawiające się w grze są uzbrojone w działko i rakiety niekierowane (w zestawie po 4). W walce manewrowej wypadają lepiej od F-4 ze względu na obecność działka i lepszą zwrotność.

MiGi-21 występują na mapach: Operation Flaming Dart i Siege of Khe Sahn.

Produkcję lekkiego czołgu pływającego PT-76 (Pławajuszczij Tank - liczba oznacza kaliber zastosowanej w nim armaty) rozpoczęto w ZSRR w 1950 roku. PT-76 były w stanie pokonywać wpław każdą przeszkodę wodną, mogły także pływać po morzu (maks. prędkość w wodzie to 10 km/h). Kadłub tego typu czołgów okazał się bardzo udaną konstrukcją i posłużył do budowy szeregu innych pojazdów pancernych. Obok głównego działa PT-76 wyposażony jest w sprzężony kaem SGMT kal. 7.62 mm, pewną liczbę wozów uzbrojono także w kaem przeciwlotniczy kal. 12.7 mm. Załoga liczy trzy osoby.

W grze PT-76 mieści maksymalnie dwóch graczy podobnie jak w T-54 - kierowcę i strzelca. Odpornością pancerza przypomina Sheridana, jednak działo główne ma zdecydowanie słabsze. PT-76 potrafi jednak pokonywać przeszkody wodne, co bywa przydatne na niektórych mapach.

PT-76 występuje na mapach: Ia Drang Valley, Operation Hastings, Siege of Khe Sahn, Fall of Lang Vie, obydwu Quang Tri, Ho Chi Minh Trail i Cambodian Incursion.

Prototyp czołgu średniego T-54 powstał już w 1945 roku. Unikalna dla tej klasy pojazdu była 100-milimetrowa armata, w latach 50-tych zdolna przebić pancerz czołowy każdego produkowanego na Zachodzie wozu bojowego. Z drugiej strony opancerzenie T-54 nie było zbyt solidne, sytuację pogarszał jeszcze zewnętrzny zbiornik paliwa. Oprócz głównego działa czołg wyposażono w sprzężony karabin maszynowy kal. 7.62 mm oraz przeciwlotniczy k.m. kal. 12.7 mm. W konfliktach zbrojnych od czasów II Wś, T-54 i jego starszy brat T-55 były najintensywniej wykorzystywanymi czołgami i do tej pory pozostają na wyposażeniu armii wielu państw.

W grze T-54 zdecydowanie bliżej do Pattona niż Sheridana, ale ze względu na ogólną jakość czołgów w BF:V nie jest to żaden komplement. Załogę czołgu stanowią kierowca (prowadzi pojazd, obsługuje działo główne i k.m.) oraz strzelec (k.m. na wieżyczce).

T-54 należy szukać na mapach: Operation Flaming Dart, Operation Irving, obydwu Hue i Quang Tri.

UAZ 469 rozpoczął służbę w armii radzieckiej na początku lat 60., zastępując powoli GAZa 69. Wykorzystywany jest do tej pory - przewozić może siedem osób, osiąga prędkość do 100 km/h, w terenie zastosowanie ma napęd 4 x 4. Konstrukcja tego nieopancerzonego pojazdu znalazła uznanie na całym świecie.

W grze UAZ ma miejsca dla trzech osób: kierowcy, pasażera i strzelca, który obsługuje zamontowany z tyłu nadwozia kaem. Pasażer jadący obok kierowcy może strzelać ze swojej broni ręcznej. Chociaż wolniejszy od MUTTa, UAZ wydaje się być bardziej stabilny i odporniejszy na kolizje.

UAZ 469 pojawiają się na mapach: Operation Game Warden, Operation Flaming Dart, Operation Albany, Siege of Khe Sahn, Fall of Lang Vie, Ho Chi Minh Trail, Cambodian Incursion, obydwa Hue i obydwa Quang Tri.

Vespa. Zaokrąglona, aerodynamiczna i odrobinę futurystyczna linia nadwozia. Sportowy charakter i doskonałe parametry silnika (150cm3), a jednocześnie niepowtarzalny włoski styl i pełna elegancja. Legenda porównywalna jedynie z Harley'em. Nie udało mi się niestety zidentyfikować modelu Vespy umieszczonego w BF:V, ale w sieci znaleźć można całkiem sporo wietnamskich firm zajmujących się renowacją starych skuterów, więc jeżeli ktoś ma wolną chwilę...

W BF:V Vespa służy do szybkiego przemieszczania się po mapach, chociaż ze względu na brak jakiejkolwiek osłony dla kierowcy i pasażera, podróże takie są cokolwiek ryzykowne. Skuter jest jednak najszybszym i najzwrotniejszym z pojazdów naziemnych. Pasażer zajmujący tylnie siedzenie, może strzelać z broni ręcznej w nadziei, że odgłos wystrzałów kogoś wystraszy (strasznie trzęsie). Niemniej jednak rozpędzona Vespa wygrywająca Wagnera pozostawia niezapomniane wrażenie.

Ponieważ skutery Vespa łączą się nieodmiennie z miejskim stylem życia, znajdziemy je na mapach: Hue (obydwie), Quang Tri (też obydwie), no i Operation Irving.

ZSU-57-2 (Zenitnaja Samochodnaja Ustanowka) jest samobieżnym działem przeciwlotniczym wyposażonym w dwie sprzężone armaty kalibru 57 mm. Do służby wprowadzono je już w 1955 roku. ZSU-57-2 służy do zwalczania wszelkich celów powietrznych poruszających się z prędkością poddźwiękową na niskich pułapach. Pojazd zbudowano na podwoziu czołgu T-54 - chodziło o to, aby działu zagwarantować mobilność porównywalną z jednostkami pancernymi, które miało osłaniać. ZSU całkiem nieźle sprawdzało się też w walce z lekko opancerzonymi pojazdami naziemnymi.

W BF:V ZSU świetnie radzi sobie ze śmigłowcami (broń antydesantowa), nieco trudniej trafić w samoloty, na które należy brać większą poprawkę. Działo może się też skutecznie odgryzać w walce z Sheridanem czy zatapiać nadpływające PBRy. Sam pojazd może pomieścić maksymalnie dwie osoby: kierowcę oraz strzelca. Ten ostatni jest jednak odsłonięty i narażony na ogień nieprzyjaciela. Bzdurą jest, jakoby ZSU mogło zabierać trzeciego pasażera, który miałby zapewniać osłonę dla strzelca.

ZSU-57-2 znajdują się na mapach: Operation Flaming Dart, Ia Drang Valley, Operation Irving, Siege of Khe Sahn i Fall of Lang Vie.

Wietnam pokrywa sieć tysięcy, mniejszych lub większych rzek, a szlaki komunikacyjne w postaci dróg lądowych są wyjątkowo słabo rozwinięte. Dlatego też dużą popularnością cieszył się w Wietnamie tzw. sampan - lekka, płaskodenna łódź wiosłowa, czasem wyposażona w żagle, służąca do przewozu ludzi, towarów, połowu ryb, także jako mieszkanie na wodzie. Sampany, podobnie jak PBR, występowały w "Apocalypse Now".

Sampan w BF:V ma napęd motorowy i bierze na pokład pięć osób: sternika i czterech pasażerów, którzy mogą prowadzić ogień z broni ręcznej. Kadłub łodzi jest jednak wyjątkowo podatny na uszkodzenia - kilka serii z kaemu może bez problemu posłać ją na dno.

Sampan jest dostępny na trzech planszach: Operation Game Warden, Operation Irving i Operation Hastings.

W chwili gdy okręty podwodne stały się zdolne do przenoszenia rakiet balistycznych z głowicami jądrowymi, w ZSRR rozpoczęto poszukiwania broni umożliwiającej zwalczanie tego typu zagrożnia. Zlecenie od marynarki ZSRR otrzymało biuro konstrukcyjne Kamowa. Główną przyczyną tej decyzji były niewielkie rozmiary projektowanych przezeń śmigłowców - rezygnowano w nich z długiej belki ogonowej na rzecz systemu dwóch współosiowych wirników. Helikopter miał być uzbrojony w bomby głębinowe (także jądrowe) oraz torpedę. Pierwszy prototyp Ka-25 wystartował w 1961 roku, produkcja seryjna ruszyła cztery lata później, ale testy zakończono dopiero w 1968. Do 1975 roku wyprodukowano 460 egzemplarzy tego helikoptera. Jak na radzieckie standardy Ka-25 był śmigłowcem wysoce zautomatyzowanym - marynarka wymagała dwuosobowej załogi, a także zaawansowanego systemu radiolokacji. Ka-25 znajduje się współcześnie na wyposażeniu wietnamskiej armii, nie znam jednak daty wejścia do służby, ani przypadków bojowego zastosowania tego śmigłowca. Wiadomo, że biuro Kamowa stworzyło w sumie 18 modyfikacji Ka-25 (m.in. rozpoznawczą, ratowniczą, latający dźwig), ale wariant występujący w BF:V nie jest żadną z nich.

W grze Ka-25 "Hormone" pojawił się wraz z patchem 1.1 i występuje na mapie Defense of Con Thien. Na pokład zabiera pilota i strzelca - pierwszy z nich obsługuje kaem (400 nb.), drugi - wyrzutnię pocisków kierowanych powietrze-powietrze (20 poc.). Dodam, że jest to jedyny w grze śmigłowiec posiadający radar. Zwrotnością Ka-25 nie ustępuje AH-1 - odniosłem też wrażenie, że szybciej reaguje na ruch myszki/joysticka i łatwiej wyprowadzić go z niebezpiecznych manewrów spowodowanych np. przeskokiem na miejsce strzelca.