Ściągam kolejnego moda. Tym razem jest to Operation Peacekeeper. Pograłem chwilkę i ze zdziwieniem postanowiłem zaglądnąć na listę graczy. Powód był prosty. Strasznie „podobnie” wyglądali moi wrogowie. Co było w nich podobnego spytacie? Prawie wszyscy mieli tag klanowy. Faktycznie na liście niemalże wszyscy należeli do jakiejś grupy. Wbrew pozorom nie naszło mnie pytanie „Jakiż to niecny plan knują klany?” lecz „Dlaczego zwykli gracze nie lubią modów?”. Bardzo szybko doszedłem do pewnych wniosków. Wystarczyła prosta analiza tego co oferuje Battlefield2 a co modyfikacje. Wiecie już, co to za brakujący element? System rankingowy! Co ma do tego wszystkiego tag? Większość klanowców nie używa odblokowanych broni ani nie interesuje się rankingami. Nie są do niego więc w żaden sposób przywiązani i bez żadnych problemów bawią się w modach. Nie maja uczucia, że własnie mogli w tym czasie nabić 1000 punktów. Jeśli się nie mylę to znaczy, że ogromna większość graczy ponad zabawę stawia wirtualny medal. Powiecie może, że przecież Battlefield 2 też dostarcza zabawy. Niby tak, ale ilość graczy od wydania 1.3 spada. Według „Tych co śledzą dane” jest to nawet 50%. Na każdym forum widać użytkowników, którzy oznajmują „Nie gram w to więcej”. W pełni to rozumiem. Gra po roku ma prawo znudzić a nie każdy chce/może kupić boostery.



Skoro jednak zwykły Battlefield powiewa nudą i gracze przesiadają się na inną platformę…co z modami? Przecież one właśnie po to są robione. Może na dzień dzisiejszy nie ma jeszcze żadnego porządnego i dopracowanego moda ale to co jest może w pełni zastąpić Battlefield’a. Project Reality i US Intervention to dotychczas najbardziej rozbudowane i obszerne modyfikacje. Zupełnie nowe otoczenie, nowa rozgrywka i wizja rozwijającego się środowiska. Dlaczego więc tylko na wizji się kończy? Osobiście czekam na USI 0.15 i mam całkowitą pewność, że będzie on oferował więcej niż po roku rozwoju zwykły Battlefield – bo już oferuje!. Więcej i to zdecydowanie więcej! Map, pojazdów, dodatków, efektów – wszystkiego poza graczami. To jeszcze nie koniec, przecież „na dniach” wydany zostanie Forgotten Hope. Mod, który podbił serca graczy „classica”. Każda publikacja nowych zdjęć i informacji wzbudza zachwyt. Czy jednak mod będzie miał do kogo trafić? Nie oszukujmy się. Osoby, które teraz nie wykazują zainteresowania takimi produkcjami nie zmienią się. Jestem tego pewien choćby dlatego, że aktualizacje wszystkich modyfikacji wzbudzają ohy i ahy ogromnej ilości osób a nie przekłada się to w żaden sposób na ilość graczy.

Wielu ludzi uważa, że aktualna scena Battlefield’a jest zupełnie inna niż poprzednich części serii. Czyżby aż do tego stopnia by głupio uśmiercać to, co jest najmocniejszym elementem każdej gry? Może ktoś się z tym nie zgodzić ale to właśnie fanowskie produkcje sprawiają, że gra staje się „nieśmiertelna”. Komercyjne studia nie mają czasu ani środków by dopracowywać każdy swój produkt. Muszą robić kolejną część, kolejną grę, aby do kieszeni wpłynęły pieniądze. Nie ma w tym nic dziwnego. Niestety czasy, gdy gry były „proste” i patche były dość rzadkim zjawiskiem dawno minęły. Dziś w kilka dni po premierze pojawiają się zapowiedzi lub chociaż pytania o aktualizację. Zdarzają się nawet sytuacje gdy poprawka jest wydawana zanim gra zawita na półkach. Zupełnie inaczej sprawa ma się z modami. Ich twórcy nie odnoszą żadnych korzyści majątkowych, więc jedynym wynagrodzeniem za ciężką pracę jest satysfakcja. Na pewno czerpią ją oglądając osiągnięte rezultaty jestem jednak pewien, że zdecydowanie więcej daje im czytanie pozytywnych opinii graczy oraz obserwowanie jak rośnie ich własna „społeczność”.

Aby jednak do tego doszło mod musi być faktycznie udany. Nie mówię pozbawiony błędów, bo to niemożliwe – zwłaszcza w pierwszych wersjach. Musi jednak posiadać „to coś” co sprawi, iż gracz powie „hmm można by to poprawić ale i tak xxx jest super”. Dotychczas takich modyfikacji jest zaledwie kilka. Project Reality, US Intervention bez wątpienia do nich należą. Nikt chyba nie wątpi w to, że Forgotten Hope również wejdzie na podium. Wielkie nadzieje gracze wiążą także z Point of Existence i Eve of Destruction. Jak to się więc dzieje, że chociaż gracze zachwalają dany projekt, wyczekują na kolejne nowinki nie grają w niego gdy już mogą? Skoro zachwalają to odpada rozczarowanie tym, co otrzymali. Jeśli proszą o nowości, które następnie są systematycznie dodawane należy również wykluczyć brak zainteresowania tak graczy jak i twórców. Dlaczego więc zachwyt i zainteresowanie nie przekłada się na ilość graczy? Najwidoczniej teoria, jaką przedstawiłem na początku felietonu jest słuszna. Szkoda tylko, że tak wielu przedkłada nieistotny zlepek pikseli w profilu konta nad jakość i perspektywy. Pamiętajmy, że mody nie zostają porzucone z konieczności zysku a komercyjne produkty owszem. W Battlefieldzie 2 ten proces rozpoczął się już dawno temu…